Куды ж ты ідзеш у сірочай задуме,
Як казка лясное глушы?
Вядуць цябе ўдаль карагодныя шумы
Праз бору магутнага шыр.
Ідзеш, азіраешся ўсё палахліва,
Не бойся — ніхто не кране,
Дзяды нашы з ўнукамі страхі на нівах
За вас перажылі раней.
Ідзі, мая зорка, дарогай лясною,
Хай казка з табою плыве,
Мільгнуцца, як даўняй сірочай вясною,
Мне босыя ножкі твае.