«Зямля! Зямля!» — няшчасныя гукнулі,
І тут жа шчасце абняло усіх,
Ужо ніхто у хваляў не прасіў
Хоць трошкі літасці, каб іх не праглынулі...
І да зямлі прысталі, аб якой не чулі,—
Да новае, нязнанае красы.
Гасцінна кожны ў шчасці закусіў
Пры тым агні, дзе ноччу не заснулі.
Вось так і вы, што першыя ў Сусвет
Паплывяце бязмежным зорным шляхам
Да неспазнаных сонечных планет...
І там, рулюючы без страху,
Вы першыя Зямлі прывет
Перадасце мо людзям, а мо птахам...