Мацуйся, мой браце, ў крывавым змаганні
За волю Радзімы — забітай зямлі.
Няўжо нам заўсёды бадзяцца ў стагнанні,
Жыць тым, што вякі падняволля далі?
Змагайся, мой браце,— не здайся ніколі,—
За свой пад’ярэмны і змучаны люд,
Што, ў цемры абдаран кайданнаю доляй,
Аплакваў у немачы бедны свой кут.
Мацуйся, мой браце, ты молад душою,
Бо песню змагарскую ты пераняў.
Ідзі ж непахіснай і смелай ступою —
Той самай дарогай, якой распачаў.
Мы — дзеці цяжкое, мазольнае працы,
Мы — дзеці адзінай рабочай сям’і,
Свабоды з няволі ідзём дабівацца
Цаною сваёй збунтаванай крыві.
Па-новаму свеціць зара небасхіла,
Нясе нам прыгожыя, новыя дні,
І мы — маладая, наспеўшая сіла,
І мы — светазорныя бліскі-агні!