Я з вінтоўкай на варце стаю,
З вострай пільнасцю сэрца і воч,
А са мной толькі цёмная ноч
У маім партызанскім краю.
Прада мною балотаў імшар,
Дзе паблісквае ў цемры вада,
А як глянеш навокал у даль —
І баліць і нямее душа...
Рассявае і смерць і пажар
Недзе вораг драпежнай рукой,
Жахам дыхае край увакол,
Небасхілы дрыжаць і дрыжаць...
Час ад часу ў далёкай глушы
Пырсне немец ракетай увысь,
Аглядае лугі, паплавы —
Нас баіцца у чуйнай цішы.
Пад палётам агністым клубка
Заіскрыцца жывая вада,—
Гэта Прыпяць шырокая там,
У зялёных кустах лазняка.
І здаецца, убачу на міг,
Як глыбокі асветлены вір
Круціць хвалі варожай крыві —
Беларусь мая у агні.
Небасхілы дрыжаць і дрыжаць...
Я з вінтоўкай на варце стаю.
За краіну у крыўдзе сваю
Думка вострыцца бліскам нажа.