Не забыты песні, шаблі і гарматы,
Сечы Запарожскай храбры ў бітвах стан,
Буйны стэп арліны, бітвамі багаты,
Украіны-нэнькі слаўны сын Багдан.
Бралі люд татары, арканамі рвалі,
Чарнабровых сотні гналі у палон
І султанскім туркам гуртам прадавалі
На няволю, здзекі, на павольны скон.
Шляхта Вішнявецкіх і паноў Патоцкіх
Ушчэнт паліла сёлы імем караля,
І крывёй сплывалі ночкі і дзянёчкі,
У пажарах, стогнах плакала зямля.
Рэха баявое, рэха, як быліны,
Далятае лірнай думкай кабзара,—
Вось ідзе ў паходы гетман Украіны,
Каб народу волі бліснула зара.
Эх, ляцела віхрам конніца Багдана,
Клаўся стэп пад ногі буйнаю травой,—
Разбівала хана, разбівала пана
І навек злілася з братняю Масквой!