Наш кухар кланяецца нізка,
Кладзе далоні да ілба,
Усмешкі беласнежным бліскам
Жадае нам дабра, дабра...
Запрацаваны, ціхі, сціплы,
З любоўю нам гатоў аддаць
Свае найлепшыя малітвы —
Сваё нам сэрца паказаць.
На развітанне апрануўся
Як след: з палоскамі касцюм;
Наўкол паціху азірнуўся
І ўзяў бакал пад шчыры шум.
Ён глянуў чорнымі вачыма,
Вялікімі, як тоні Чад,
І так ён разам з намі ўсімі
Быў радасцю вялікай рад.
І насцярожана глядзела
Начная ціша праз акно,
І слухала, як пасівелы
Для нас благаславіў віно.
Ўзнімаў ён тост... Мы помніць будзем
Аб тым, што многа барацьбы...
Аб тым, што ёсць на свеце людзі,
Людзьмі ж усе павінны быць...