Твой дух лунаці будзе славаю вавек
Над вольнымі палямі Беларусі,
Імя тваё там кожны назаве
І ў сэрцы закране найчулейшыя гуслі.
Праз гоман пушч і сінія туманы,
Праз родны шлях ты з ліраю ў бядзе,
Праз ціхія забытыя курганы
Ішоў, прарочыў шчасця светлы дзень.
Ты дачакаў. Твой сон шчаслівы збыўся —
Наш край парваў няволі кайданы,
Сярод народаў вольных ты разліўся,
Сваёю песняй сэрцы паланіў.
Зноў груганнё зляцела на Краіну,
Ў пажарах топіць люд, і не сабраць тых слёз,—
Ты варты роднае ў сваім шляху не кінуў
І да апошніх дзён свой дар народу нёс.
Ў цяжкіх баях з нямецкім акупантам
Паўстаў народны, непрыступны шквал...
Табе ў змаганні з ворагам заклятым
Была апорай родная Масква.
Ты чуеш гром з палаючай Краіны,—
То б’ецца Беларусь, ідзе да перамог...
І я прыйшоў адтуль, з далёкае пуціны,
Твой меншы сын,— аддаць табе апошні доўг.