Песня
Павей, вецер, павей, вецер,
Ды з роднага краю,
Я з другіх краёў на свеце
Лепшага не знаю.
Там шумяць бары, дубровы,
Нівы залатыя,
А над хатай клён шаўковы
Шуміць сіратліва.
Там расце у смутку-болю
Адна сіраціна,—
Я не знаю, што з табою,
Любая дзяўчына?
Можа, сэрца здратавалі
Немцы-людаеды?
Ці ў палон куды загналі,
Што няма і следу?
Ці сыдуцца нашы сцежкі
На прасторы вольным,
Ці запахнуць зноў пралескі
У бары зялёным?
Да цябе лячу ў трывозе
У баях заўзятых,
У змаганні, у паходзе —
Да знаёмай хаты.
Як гукну табе па лесе
Вольнай Беларусі,
Ці пачую тваю песню:
«Ой, ляцелі гусі...»