Ціха калышуцца нівы палоскі —
Гэта размовы маёй роднай вёскі.
Гутараць свету аб сонцы-світанні
І заціхаюць у зорным змярканні.
Дыхаюць людзям цяплом асалоды,
Дарам здабытай жыццёвай свабоды,
Ёю вясёлыя цешацца дзеткі
І расцвітаюць, як шчасныя кветкі.
Ёю і я маладзею душою —
Дума жыве пераможнай красою
Плужнай зямлі і юнацтва паходняй —
Сілаю песеннай, сілай народнай.