Няспынна шум плыве з імглы
З цяжкім салёным ветрам,
Імкне да сонечнай зямлі,
У зелені адзетай.
А я задуманы сяджу,
Прад зрокам даль марская,
На хвалі светлыя гляджу,
Сваіх сяброў чакаю.
З-за небасхілу будзе знак —
Устане з хваляў кропка,
А потым мачта
На маяк
Скіруецца таропка.
Сябры прыедуць з далячынь,
У сэрцы столькі свята!
Нам ёсць пагутарыць аб чым,
У дружбе дні багаты.
Сябры — мой родны рускі брат,
Сын шчырай Украіны,
Масква, Батумі, Ленінград —
З усіх куткоў краіны.
У нас усіх адзін узлёт
Душы крылатай, шчырай
І мары смелае палёт
У роднай вольнай шыры.
Для нас не здолее нішто
Закрыць прыгожых даляў
І закаваць той дум прастор,
Які мы раскавалі.
Бо наш гартоўны экіпаж
Да новых мкне падзеяў,
Натхнення поўны кожны з нас
Ад ленінскіх ідэяў.
...Сябры мне будуць гаварыць,
Як песняй менестрэля,
Пра мора, што ўдалі шуміць,
Пра ўсё, што дзе сустрэлі.
Аб палыханні ціхіх зор
У цішыні світальнай
І што казаў марскі прастор
У магутным калыханні.
Пра спеў, з якім у свет плылі
Пад сцягам славы, дружбы
Сыны суровае зямлі —
Савецкія Калумбы.
...У думках пройдзем па зямлі
Вялікай, прамяністай,
Дзе штурмы слаўныя прайшлі
Пад сцягам камуністаў.
Мы ўсіх адважных сабярэм,
Сыноў сям’і крылатай,
І наплывём пад спеў сірэн
Шляхамі арганаўтаў.