— Нёман цячэ праз рэспублікі дзве,—
Так мне сказаў капітан парахода,—
Ніжняя доля належыць Літве,
Верх беларускаму служыць народу.
На параходзе відны два сцягі,—
Чырвань з зялёным — то сцяг беларускі,
Ў тых жа колерах таксама другі,
Хоць і падзелены белаю стужкай.
Розніца ў колерах трошачкі ёсць —
Гэта не шкодзіць для дружбы вясёлай,
Наша на сцягах гарыць маладосць,
Ўсіх нас вянчае на іх серп і молат.
Вось, як імчымся да Гродна уверх —
Сцягам літоўскім уквечваем Нёман,
А як да Каўнаса ўніз паплывем —
Сцяг беларускі для ўсіх там знаёмы.
Быццам у госці ўзаемна штодня
Мы прыязджаем, збіраем прыветы,—
Знаць, немагчыма сябровак разняць,
Раз яны шчасцем аднака сагрэты.