Іду дарожкай ціхаю,
Лясною гушчынёй,
Спакоем восень дыхае
І сцелецца за мной.
Ні рэха і ні гоману,
Таемна лес застыў,
І шэлест насцярожаны
Кладзе на дол лісты —
Дубовыя, кляновыя
Апошняе красы,
Мядзяныя, шаўковыя
Ляцяць на верасы.
Бярозанькі задумныя
Льюць залатыя сны,
Яліны ціха-хмурныя
Замерлі ў цішыні...
О восень, восень любая,
Ў тваіх лясах, палях
Табою прыгалублена
Ўся нашая зямля.
З табой дарожкі сходжаны
Ў задуманую даль,
Лятункам упрыгожаны,
Будзілі ў сэрцы жаль.
Вялі у свет за доляю,
За промнямі красы,
Каб клаліся мядоваю
Расой на верасы.