Краіна родная! Вітай зару збаўлення!
Ўжо мы прыйшлі з астрожных брам,
Скаваных дум прастор і радасць вызвалення
Нясём сваім затужаным братам.
Хай песня зазвініць.
Ланцужныя аковы
Насіла ты ў цямрычнай духаце,
Складала ў барацьбе крывавых песень словы
І громам сеяла,— і сцяг твой зіхацеў.
Хай згіне жаль тых вузенькіх палосак
І песня сумная гаруючай жняі,
Хай згіне крык душы забітых вёсак,
Няхай пагроза ката закляйміць.
Рассей, радзімая, па ўсім сваім прасторы
Ўсю моц сваю ў размаху новых дум.
Ўжо нам не жаліцца аб нашым вечным горы,—
Збірайся ў шумную да працы грамаду!
Рубеж крывавы змыт.
Дзяржаўны крок грыміць.
Свабодных дзён краса у зорах пяцікутных
Да сонца сцеле шлях для радаснай зямлі,
Руйнуе ўсе сляды народнае пакуты.
Шукаю цёплых слоў.
Мы выйшлі з цёмных брам,
І грудзі нашыя пяюць аб гібкай сталі,—
Пароль на збор усім вызволеным братам,
Чаго так доўга ў змроку мы чакалі.