Зорнае неба над Волгай —
Зорная быль у глушы
З болем, імклівай трывогай
Грэлася, спела ў душы.
Зорнае неба над Волгай,
Рускіх прастораў туга
Ў цемры пустыннай дарогай
Слалася ўдаль, як смуга.
...Стаў на абрыве мурожным
З шэрым плашчом на плячы
Рускай зямлі падарожны
З воклічам: «Русь, не маўчы!»
Пільна ўслухаліся зоркі
Ў стогны вялікай ракі...
Слухай, затужаны Горкі,—
Гэта пяюць бурлакі...
Мары пад зор карагоды
Хай расквітаюць, як мак,
Споўняцца — з песняй свабоды
Рухне народаў турма!
Зорнае неба над Волгай...
Зорная быль у глушы
Стала крылатаю, вольнай —
Гімнам народнай душы!