Не на узрыхленай дзялянцы,
Не на курорце распісным —
Пішу на сонечнай палянцы
У доме творчасці лясным.
Жыву у цэнтры шчабятання
Мільёнаў птушак на зары,
Сярод будзённых прывітанняў
І сапылятай дзетвары,
Між добрых баб,
Крыху занудных
У дні залётных халадоў;
Паміж старых яўрэяў мудрых,
Паміж затурканых удоў.
Блукаю па ласіных сцежках,
З трыма сабакамі дружу.
У бранірованых адзежках
Садзіцца на паперу жук.
Тут хіпаватыя ялінкі
На мох страсаюць росны звон.
Падсоўвае транзістар Глінку,
А дзеці ў крык:
— Няхай Кабзон!
Альбо Вуячыч ці Ратару.
Не супярэчу.
Сам люблю.
Праз соснаў чуйныя радары
Навіны лесу ўсе лаўлю.
Я не ідылію шукаю,
І тут, паміж дубоў і хвой,
Жыццё з усіх бакоў гукае
І выклікае неспакой.
Калі ж размякну я ад шчасця,
Пісаць пачну пра ціш ды ноч,
Рабіна пахлусіць не дасць мне,
Сучком пастукае ў акно.
1976