Ёсць пытанне ці няма пытання? —
Формула кіруючых мужчын.
Ад напору яблык на світанні
Пахіснуўся наш палескі тын.
Папацелі садаводы трошкі:
Яблыні — агульная любоў.
Падстрыгалі іх, бялілі ножкі,
Апраналі ў кажушкі з кулёў.
Урадзіла сёлета не скупа
Белых, бурштыновых, залатых.
І плыве ўначы пад зорны купал
Смачны пах садоў, як мёд густы.
Як жа гэтым яблыням цудоўным
Да сталіцы рукі дацягнуць?
Яблыкі галлё у дугі гнуць,
Іх — куды ні глянь — усюды поўна.
Хрубастаць іх будуць не мінчане,
Над ападам горбіцца наш сад.
Тут кароў салодкае мычанне,
Яблычнае свята ў парасят.
Самазвалы на прасёлках грузнуць.
Восень.
На зямлі і ў небе муць.
А па Чорным моры сухагрузы
Яблыкі заморскія вязуць.
Звар’яцелы вецер свішча рэзка,
Недзе ціха тупае зіма.
Хочацца антонаўкі палескай...
Ёсць, сябры, пытанне ці няма?
1975