Доўга-доўга ўсе літары жылі між сабою дружна, дапамагалі адна адной. Ды ў нейкі момант галосным здалося, што іх крыўдзяць зычныя. У кожным слове зычных збіраецца некалькі, а галосных - адна альбо дзве. Калі нават тры, дык зычных усё роўна болей. А яны, галосныя, і прыгожыя, і пявучыя.
- Мы абыдземся без зычных! - як бы за ўсіх выказалася літара Ы.
- Зможаце абысціся без зычных? - здзівілася З.
- Чаго ж! О, галосныя змогуць! - падтрымала Ы літара О.
- Жартуеце, даражэнькія! - жвава ўступіла ў гаворку Ж. - Жук без Ж жужжаць не зможа, але й тут У патрэбна.
- Ніколі не думала, што І ды Е стаяць поруч са мной не захочуць, - насупілася нявесела Н.
- А на што вы нам?! Мы з У слова новае ўтворым, - загаварыла А, і яны прамовілі разам:
- АУ.
- Вы што, сярод літар заблудзіліся? - засмяяўся пытальнік, які ўвесь час слухаў моўчкі.
- Можам і іншае слова ўтварыць, - і памяняліся месцамі: - УА.
- Зусім здзяцініліся задавакі! - злосна заявіла З.
- Балаболкі, не больш! - быццам адрэзала Б.
- Мы - балаболкі і задавакі? - заспяшалася І. - Я ведаю дзяўчынку, імя якой Ія. І няма ніводнай зычнай.
- Я ведаю раку, назва якой Яя, - выпучыла ўперад грудзі літара Я. - Дый сама я - цэлае слова.
- Вельмі важныя вяльможы! - выказалася В. - Венікам бы вас!
- Пашукайце «шалаш» без дзвюх Ш. А як вы без нас скажаце: «На шыне ад машыны шыпшыну сушылі»? - шумела Ш.
- Р-р-р! - раптам зарычала Р, як Рэкс. - Не закаркае Варона без маёй літары. Але й «кар» і «рак» патрабуюць адной А, «рака» і «кара» - ажно дзвюх. Разам трэба быць, разам!
- Разам трэба быць, разам! - паўтарыў клічнік. - Хопіць спрэчак! Ану, усе ў алфавіт на свае месцы!
Добра ведаючы пра яго цвёрды характар, літары адразу памірыліся, сталі на свае месцы.
З тае пары яны зноў жывуць дружна.