Узімку я ганю свой сон,
Хоць ноч свой чорны парасон
не склала.
А ўлетку ўсё наадварот -
Хоць светла - пазяхае рот,
І ноч - як скнара.
Хоць крокі за акном чутны,
Не могуць сон спужаць яны.
І як мне тут, скажыце, быць,
Што мне - смяяцца ці тужыць?
Мне вельмі хочацца гуляць,
Ды - завідна ўжо трэба спаць.