Драбналессе. Стэп і далі.
Поўні бляск — ва ўсе бакі.
Зноў раптоўна зарыдалі
Разліўныя шаргункі.
Непрыглядная дарога.
Толькі любая навек,
Па якой паездзіў многа
Кожны рускі чалавек.
Эх вы, сані! Што за сані!
Звоны мёрзлыя асін.
Бацька — сейбіт з-пад Разані,
Ну, а я — сялянскі сын.
Напляваць, што я масціты!
Што паэту да выгод?
Гэту чахлую мясціну
Я не бачыў многа год,
Той, хто бачыў хоць аднойчы
Гэты край — спакою спрат,
Той бярозцы кожнай ноччу
Ножку выцалаваць рад.
Як жа мне не праслязіцца,
Калі грайка-венка ёсць,
Пад якую весяліцца
Рускіх вёсак маладосць.
Эх, гармонік, смерць-атрута,
Ведаю, пад голас твой
Не адна ўжо слава люта
Прападала трын-травой.
1925