Сёння запытаўся я ў мянялы,
Што дае за паўтумана па рублю,
Як сказаць мне для чароўнай Лалы
Па-персідску рускае «люблю»?
Запытаўся сёння я ў мянялы
Ды цішэй ад ветру, Ванскіх хваль,
Як назваць мне для чароўнай Лалы
«Пацалунак», затаіўшы жаль.
Запытаўся я яшчэ ў мянялы,
А пад сэрцам боязі змяя,
Як сказаць мне для чароўнай Лалы,
Як сказаць мне, што яна «мая»?
Адказаў мяняла з неахвотай:
Што каханне словам дакараць,
Уздыхаюць аб каханні ўпотай,
Вочы, быццам яханты, гараць.
І не мае назвы пацалунак,
Ён не стылы надпіс на скляпах,
Пацалунак вее ружай юнай,
Растае пялёсткам на губах.
Ад кахання не бяруць зарукі,
Пазнаюць з ім радасць і бяду.
«Ты — мая» прамовіць могуць рукі,
Што зрывалі чорную чадру.