Ты памятаеш, не хацеў упарта
Сядзець з табой я за адною партай,
Бо сябрукі смяяліся з мяне:
«З дзяўчынкай сеў, глядзі, адзеўчанеў...»
Тым горш яшчэ, пад кпіны і смяшок,
Мяне дражнілі «Нэлін жанішок».
І ты ўсё чула і была той Нэляй...
Тады ўдваіх мы разам чырванелі,
Хацелася пусціцца науцёкі,
Забыўшыся пра школу і урокі...
Дзяцінства наша з ліўнем адшумела,
І ты і я другімі сталі, Нэля,
Але аднекуль з глыбіні душы
Каханне першае ўсё просіць «напішы».
Мо з-за яго я не хацеў упарта
Сядзець з табою за адною партай.