У іх усё распісана па нотах.
Да губ прыклалі муштукі медзяныя,
Набралі ў грудзі стылага паветра,
Надзьмулі шчокі, быццам бы ад злосці,—
І трубы грымнулі па ўзмаху дырыжора,
І дзынкнулі літаўры зычна...
А што зайграць — ім усё роўна,
Ці бравы марш, ці рэквіем глухі.