Я п’ю віно на пару з ружай,
Сілы дасць яно журбу адужаць.
Цвітуць ля выканкама ружы
Нібыта п’юць людскую кроў.
О, як жа мне журбу адужаць,
О, валадарка маіх сноў?
Абцасаў стук, нібы прынада,
Аж дрыжыкі пайшлі ў грудзях,
Але ў цябе аўто, пасада,
А я з лапатай і ў тапцях
Ў цябе прычоска нібы цэбар
І золата вісіць паўсюль,
А я граблямі лісце грэбаў
І рукі не памыў дасюль!
Райвыканкамаўская ружа!
І ты адна, і я адзін,
Ды не дае мне з месца рушыць
Ня наш блакіт чужых ялін...
У кіраўнічых калідорах
Абцасаў стук раптоўна знік.
І я пасунуўся паволі
грузіць галлё на грузавік.