Не выкідвала ікон, не забыла Бога,
Нават хата, як ва ўсіх – столя ды падлога!
Завушніцы, манікюр ды спадніца вузкая,
Прыгажуня хоць куды – ведзьма беларуская!
Прынясе з сабой пірог ці то яблык сопкі -
Знае, што лягчэй зрабіць шкоду на салодкім.
Падабенства ні на грам да старой шаптухі,
Танчыць лепей за куму полечку трасуху!
Быццам шчыра да цябе туліцца ля печы,
А ў пярыну голку ткне, на вільчак пашэпча!
Усміхаецца паўсюль ды з усімі ладзіць,
Небяспечней утрая ведзьма пры пасадзе!
І скажу вам, землякі, бо не кожны знае
І з мужчынаў ведзьмакі нібяды бываюць.
Стукаць страшна ў кабінет, калі ў кабінеце
Засядае за сталом ці вядзьмак, ці ведзьма!
Не выкідвалі ікон, хоць забылі Бога :
Шклопакеты, ламінат, ў дыванах падлога...
Сцеражыся, беларус, варажбы атрутнае!
Яна побач, яна тут – ведзьма ўсемагутная!
Каб спакойным быць удзень, добра спаць уночы
Трэба тройчы прашаптаць – «Солі табе ў вочы»,
А калі пасля дадаць: - «І дзяркач у сраку! »
Злыя чары на цябе не нагоняць жаху.