*
Дзень згараў...
Заціхалі ў палёх перазвоны.
Майскі вечар чаромху не мёў...
Захлынуліся вокны вагона
Сіняватым вячэрнім агнём.
А за вокнамі цені скакалі
Табунамі ліхіх рысакоў...
Ціха таялі
Ў звонкія далі
Пераліўныя хвалі палёў.
Бедных ніў
Залатое прыволле
Задрамала ў тынянай цішы...
Эх ты, поле,
Бязмежнае поле!
Люба мне беларуская шыр!
Хай сягоння сявалкамі вёсен
Сее смуту ў палёх недарод...
Нашы дні -
Не журботная восень,
Нашы дні -
Грамавы веснаход.
Хоць палі нашы
Бедны вясною,
Але час наш
Святлей і мілей,
Бо над нізкай сялянскай страхою
Палымнеюць зарніцы надзей.
1927