Вячэрнія сцені апалі...
Над рэчкаю дрэмле сасна,
А там,
У бярозавых далях,
Блакіт асыпае вясна.
Я першую песню калісьці
Складаў а такой жа пары...
Шапталася соннае лісце
Ў вячэрніх агарках зары.
Дрыжалі зыбучыя хвалі,
Каціліся ў сінь туманоў...
Гуслярылі звонкія далі
На струнах лясных салаўёў...
Мінаюць і дні і нядзелі
(Мінулага зноў не сустрэць),
Агаркі зары дагарэлі,
А песні ў душы не згарэць...
Я першую песню калісьці
Чароўнай вясне падарыў,
Тады залацістае лісце
Цвіло ў пералівах зары.
Вячэрнія сцені апалі,
Над рэчкай драмала сасна.
А там,
У бярозавых далях,
Блакіт асыпала вясна.
1927