Зноў вясна.
Зноў купаюцца далі ў разлівах,
Зноў так чыста блакітная гладзь...
І так хочацца ў думках маўклівых
Залатыя палі цалаваць.
Зноў так радасна шэпчуць дубровы,
Зноў гамоніць аб нечым быльнёг...
Надрываецца плачам карова
На прыволлі ў шырокіх палёх.
Цэлы дзень снегавыя праталкі
Цэдзяць мутныя пырскі з гары...
На страсе агалцелыя каўкі
Не сціхаюць да позняй пары.
А як вечар датлеіць за хатай,
А як змрокі прылягуць к акну,
За аколіцай ходзяць дзяўчаты
І гукаюць красуню вясну...
Эх, вясна!
Нат нялюбаму хочацца верыць, -
Нат пастылае стала мілей...
Зноў палае бунтарскае сэрца
У бязмежжы юнацкіх надзей.
Цэлы дзень снегавыя праталкі
Цэдзяць мутныя пырскі з гары...
На страсе агалцелыя каўкі
Не сціхаюць да позняй пары.
[1927]