І што з таго жыцця, калі ў турбоце
Яно мінаецца, усё ў рабоце.
Не маю часу адпачыць пад дрэвам
Ці падзівіцца ўсім лясным напевам.
Няма нат часу пасядзець хвілінку -
Вавёрачку спужаць або сарваць былінку.
З дарог імклівых я ніяк не збочу,
У ручаі каб зоркі ўбачыць ноччу.
Не маю часу адгукнуцца рэхам -
Заўжды і ўсюды спехам, спехам, спехам.
Няма мне часу ні ўначы, ні днём
З табою паспрачацца, ўсё бягом.
Каханкі позірк ёсць спаймаць нам час,
Калі як пава пройдзе міма нас?
Ох, беднае жыццё, калі адны турботы,
Хвілінкі нат няма для іншае істоты!