Нараканні Насрэдзіна Ахмет-Аха эфендзі1
Чым дапікнуў табе стары мула?
За што, алах, караеш і караеш?
У Бухары і ў Басры мора зла,
І пекла ў Мерве і ў Бахчысараі
Ніхто прыўзняць не хоча галавы,
Ў былых садах пануе запусценне.
Па ўсёй зямлі — ад Хіны да Хівы
Пануе зло без літасці й сумлення.
Нашто мне вочы есць айчыны дым?
Чаму да скону суджана нябогу
Не студню бачыць, што патрэбна ўсім,
А мінарэт, нацэлены у бога?!.
Вакол мяне душыцеляў гайня.
Каранам б’юць па чалавечых марах,
А ў кожнай суры — нізкая хлусня...
І нізасць рабская у кожным твары.
Цалуюць ногі, хоць ты іх пілуй,
Гнілым мулам і хцівым царадворцам,
Ліслівяць, хлусяць, льюць аслам хвалу,
Гной ішака ўсхваляюць светлым сонцам.
А, што ўжо там: на ўсіх вісіць ярмо.
Па ўсёй зямлі адна і тая ж пошасць.
Зусім аднолькава смярдзіць дзярмо
Ў раба й султана, ў гяўра і святошы.
Каго мне джаліць і каго караць?
Каго ўратуе шлях пакутны ў Мекку,
Калі на ўвесь народ, на ўвесь мой край
Ці два, ці тры з найменнем Чалавека?
Што горды здзек, што вольнай песні ўзлёт
Для чарады, чый лёс — бізун агідны.
Як мне далей любіць такі народ?..
Няшчасны мой...
Ўлюбёны...
Ненавідны...
1 Насрэдзін Ахмет-Аха эфендзі — вандроўны цюркскі філосаф XVII ст. Выкрывальнік раскошы і распусты.
Стаў фальклорным героем турэцкіх і татарскіх казак пад імем Ахмет Ахая.