Ламаючы круг блакады,
Абломкі прэч метучы,
Праз межы, праз грані ўсеўладна
Чырвоным коннікам мчы!
Скрозь скаргі, енкі і ропат
Гучыць прызыўнай трубой
Твой пераможны топат,
Палёт над прасцёртай зямлёй.
Крышыш ты цяжкім капытам
Замшэлыя сцены вякоў,
І жудкі на трэснуўшых плітах
Бязлітасны стук падкоў.
Адважны! Крутым парываннем
Ты ўсклубіў сатлеўшую цвіль,
Асядае града туманаў,
Ў бурштынах зары небасхіл.
І ўсе—і прарок, і бязвокі,
На ўсход павярнуўшы зрок,
Ў Берліне, ў Парыжы, ў Н’ю-Іёрку
Бачаць твой вогненны скок.
І, ўзбудзіўшыся, лёс свой пракляўшы,
Сустракае старая зямля
Ў небе, яснай зарой запалаўшым,
Чырвоную здань Крэмля.