Каса большую частку свайго існавання
Вісіць у застрэшшы
Нібы павешаная за ўсе свае справы
Але пра яе не забываюцца
Бо каса гэта рабро
З якога ствараюць сенакос
І б'юць касу малатком
І лашчаць яе бруском
І звініць каса ўспамінаючы
Што яна зброя касінераў
Што яна сталёвая коска сказа
Памілаваць нельга пакараць
Каса гэта ўсмешка Смерці
Якая блукае па Еўропе
І я кажу сваім дзецям
Глядзіце не чапайце касу
І вісіць каса ў застрэшшы
Але да пары да часу
Да пары да часу