epub
 
падключыць
слоўнікі

Адам Міцкевіч

«Калі я, труп жывы...»

Калі я, труп жывы, з ашклелым вокам

Сяджу між вас, у гэты час блукае

Душа мая далёка, ах, далёка

І наракае ўсё, ах, наракае.

 

Ёсць у мяне зямля, край светлых мрояў,

Мілейшага - мне не знайсці другога.

Мне ўсе радня там - болей чым крывёю,

Там сэрцу гэтак многа дарагога!

 

Туды штоміг - хай праца ці забавы -

Ўцякаю я. Сяджу там пад дубамі,

Як некалі, кладуся ў звонь, у травы,

Ганяюся ізноў за матылямі.

 

Там бачу ў белым зноў яе скрозь далі.

Бяжыць у лес яна да нас ад ганка,

Ляціць праз поле - тоне ў жытняй хвалі,

З-за гор далёкай свеціць мне заранкай1.

 

1839-1840

 

 

Каментары

 

1. Тут зноў згадваецца нязбыўнае каханне паэта - Марыля Верашчака.

 


1839-1840

Пераклад: Кастусь Цьвірка
Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае
Крыніца: невядомая