Нёман, рэчка майго дому! Дзе воды тыя,
Што я чэрпаў калісьці дзіцячай рукою
І, сэрцу шукаючы майму супакою,
Плыў калісь па табе я ў куткі дзікія?
Тут Лаўра, сабе ў косы наўплятаўшы кветак,
На цень свой прыгожы ў глыбіню глядзела,
А на хвалю той рэчкі мне сляза ляцела
І абраз муціла, дарагі мне гэтак.
Нёман, мая рэчка! Дзе ёсць воды тыя,
А з імі шчасце, надзеі дзеліся куды?
Дзе мілыя, дзіцячыя вяселля гады?
Дзе Лаўра і сябры мае дарагія?
Мінула ўсё, што прынёс мне век малады,
Усё прайшло... Чаму ж не расстаўся з слязьмі я?
Каментары
Надрукавана: Беларуская крыніца, 28.01.1927.