Дзень барвовіцца зарой —
І я ў цэх лячу стралой.
— Наша дзеўчына-ткачыха! —
Часта чую за спіной.
Шоўкам ніткі серабраць,
Каб усе мне іх сабраць,
Дык хапіла б іх, дзяўчаткі,
І Зямлю аперазаць.
Звонка так пяе станок:
Хвалі коцяцца ля ног,
Тыя шоўкавыя хвалі
Ад цябе плывуць, станок.
Шліце мне бавоўну зноў —
Напраду з яе асноў.
З іх такія ўборы будуць —
Залюбуешся без слоў.
Дзень барвовіцца зарой —
І я ў цэх лячу стралой.
— Наша дзеўчына-ткачыха! —
Часта чую за спіной.