Ты кажаш, быццам я драмлю,
І так абразліва рагочаш.
І ты мяне прымусіць хочаш
Разоў мо сто сказаць: люблю.
Твой голас томіць да краёў,
А стан мне чымсь газель напомніў.
Я да цябе прыйшоў з краёў,
Дзе вые воўк уноч на поўню.
Мне дзіўны вальса лёгкі звон
І гэты воблак цеплакрылы.
Ты для мяне – чароўны сон,
Што снегавым іскрыцца пылам...
Баюся я цябе назваць
Па імені. Мо лепш без імяў?
Дай мне трывожна сузіраць
Вачыма прагнымі сваімі
Паўднёвы лік, забыты мной,
Што мне нагадвае няўмольна
Дзень прамінулы, дзень свавольны,
Забіты ноччу снегавой.