Груган за кругам робіць круг,
Груган над сонным лугам
кружыць,
На шэры і пустэльны луг
Глядзіць. - Над сынам маці
тужыць:
«На хлеба, грудзі на... Расці...
Расці пакорным, крыж нясі».
Стагоддзямі шуміць вайна,
У мяцяжах палаюць сёлы...
А пад крыламі гругана
Гавее край мой невясёлы.
Дакуль жа мацеры тужыць?
Дакуль драпежніку кружыць?