Я перабыў свае жаданні,
Лятункі знелюбіў свае,
І плён сардэчнага згасання
Адны пакуты мне дае.
І лёс, у жорсткім сваім лёце,
Квяцісты зблоціў мне вянец.
Жыву ў самоце, у сумоце,
Чакаючы: калі канец...
Так, позняю прыбіты сцюжай,
Калі зімовы чуцен свіст,
Адзін на галіне нядужай
Трапечацца спазнёны ліст.
1821