беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Дзе хвалі ўсплёскваюць, цалуючы Таўрыду,
Пры ранішняй зары я ўбачыў нераіду
І любаваўся, як багіняй маладой,
Што грудзі белыя ўздымала над вадой.
Яна, як лебедзь, ўздымала іх міжволі,
Як пену з валасоў выкручвала паволі.
1820
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая