Апошні раз твой вобраз мілы
Спрабую думкамі абняць,
Будзіць любоў сардэчнай сілай,
З пяшчотай кволай і панылай
Тваё каханне ўспамінаць.
Бягуць, знікаюць нашы леты,
Змяняючы усё і нас.
А ты ўжо для свайго паэта
Магільным холадам адзета,
Ён для цябе, як знічка, згас.
Прымі ж, сяброўка, развітанне
Ад сэрца шчырага майго,
Нібы ўдава у час расстання,
Як друга, абняла ў маўчанні
Перад зняволеннем яго.