Бывай, кахання ліст! Яна мне загадала.
Марудзіў доўга я! Бо сілы не ставала
Аддаць агню ўсе радасці мае,
Але пара нарэшце настае.
Гатовы я; палае ліст кахання,
І я гляджу, стрымаўшы хваляванне,
Як ліжа полымя пажоўклыя старонкі.
Хвіліна!.. Запалалі! З дымам тонкім
Плыве, губляецца маё маленне,
Пярсцёнка вернага знікае уяўленне —
Кіпіць растоплены сургуч, густы.
Скруціліся сатлелыя лісты,
На попеле бялее след чарніла.
Палаюць грудзі болем. Попел мілы,
Будзь суцяшэннем, дай мне сілы,
Прыстань навек да змучаных грудзей...