Свабоды сейбіт адзінотны,
Да золку я пакінуў дах;
Рукою чыстай, пашанотна,
На паняволеных палях
Раскідваў плоднае насенне,
Ды страціў час я ва ўтрапенні
І думкі, што вялі на шлях...
Скубіце выган свой, народы!
Не ўзбудзіць гонар вас на бунт.
Навошта статкам дар свабоды?
На шэрсць, на мяса - іх табун,
А спадкі іх - навек, да зводу -
Ярмо з шамкамі ды бізун.