З рускай — А. Кальцова
Шлях-гасцінец даўно
Прада мной лёг, ляжыць,
Дый па ім нельга мне
Ні лятаць, ні хадзіць.
Хто ж трымае мяне,
Каго кінуць мне жаль,
Што да гэтай пары
Не пушчуся я ўдаль?
Ці то доля на свет
Сірацінай прыйшла,
Ці са шчасцем сляпым
Звод, разлуку ўзяла?
На гады я не стар,—
Звонка песні пяю,
Поўна дум галава,
Поўна сэрца агню.
Скарб нялічаны мой
Пад замкамі ляжыць,
І хадун вараны
Асядланы стаіць.
Але волі няхват
Мне у свет паляцець,
У чужой старане
На людзей паглядзець.
Дзе падчас — у бядзе —
Сябе ў крыўду не даць,
Проць благіх непагод
Грудзьмі смелымі стаць.
Быць вясёлым, скакаць
На бяздоллі сваём,
На загубу пайсці,
Песні пець салаўём.
1909