Настане ранак, дзень міне,
павісне ночы змрок навокал,
а ўсё здаецца, на мяне
з нябёс глядзіць шкляное вока.
І не схавацца ад яго
ні ў доме, ні ў яры, ні ў пушчы;
пры ім тайфун, пры ім агонь
зямное спапяліць і струшчыць.
Трывогай поўніцца душа
ад позірку ліхога лёсу,
і толькі можа суцяшаць
мяне агеньчык веры ў розум.
1982