Гадоў восем назад прыйшоў да мяне хлопец, як мне здалося, вельмі заклапочаны нейкімі жыццёвымі непрыемнасцямі.
Пагаварыў з ім і зразумеў, што неспакой у яго — ад таленту.
Па-рознаму людзі пачынаюць пісаць.
Некаторыя вось так, адразу ж нагружаючы сябе болем цяперашняга і мінулага жыцця свайго народа.
Такім убачыў я і Алеся Асташонка.
І, здаецца, не памыліўся, калі вельмі высока ацаніў для сябе яго першыя апавяданні. Талент ёсць, ён паглыбляўся, і доказам гэтага з’яўляюцца яго новыя апавяданні, п’есы.
Алесь Адамовіч