Дуб у бары не мірыцца з падлескам,
Вакол яго — адны карчы ды мох,
І маладняк бяскроўны, як на фрэсках...
А ўбачым дуб — і хілімся да ног.
Гатоў і я асілку пакланіцца,
Але спярша зірну на маладняк,
І там, дзе ён не можа ўверх прабіцца,
Падцераблю дубняк.