Я шмат легенд пра Бёрнса чуў
І паўтарыць за ім хачу:
Агню ўсё роўна, дзе гарэць,
Каго і як паліць ці грэць,
Абы вадой не залілі...
Бёрнс век нічога не спаліў,
І я да гэтае пары
Гатоў у дружбе з кожным жыць,
Бо не прывык з агнём дурэць
Ні пад страхой, ні на дварэ...
А сам ужо не раз гарэў,
Гарэў і ад турботы чах.
А слёзы сохлі на вачах,
І рукі самі згарача
Шукалі побач станкача.
Зацішных не было часін.
Агонь я кулямі гасіў,
Каб вораг крыл не распасцёр,
Вайны раздзьмухаўшы касцёр.
Агню ўсё роўна, дзе гарэць...
Згарэў мой кут, згарэла клець,
А дуб ля весніц на сяле
Вясною зноў павесялеў.
Над мёртвым друзам, на касцях
Зямля ўзняла яго, як сцяг,
Каб я цераз усе агні
Прынёс хоць хвілю цішыні.