(абразок з мінулага)
Пасекліся кметы1 за межы
няшчадна,
Валетам ляжаць ля старой дравяніцы.
Суддзя з панятымі, прыплёўшыся з Кладна,
Мядзведзем панура гудзе на паліцыю;
Фарар2, яго толькі тут не хапала,—
З кадзілам, як прывід, стаіць над забітымі.
А побач яшчэ ж і цівун з самапалам —
Усе анямелі, як з медзі адлітыя,
Пустымі вачамі свідруюць галоту.
Каму гэта з ёю стагнаць тут ахвота?
Была б толькі ў пана
паўнейшай кішэня...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
На шчасце, я ўсё гэта бачыў
на сцэне.