Дзяўчына прагнаю рукой
З мяжы вясну сарвала
І з сінявокіх васількоў
Сабе букет звязала.
Хоць поіць іх вадой з ракі
Красуня маладая,
Пажоўклай кветкаю вясна
З букета ападае.
А за акном яна жыве,
Румяніцца на вішнях,
На тыне хмель вянком пляце
Цвіце ля хаты пышна...
Вясна жыла і будзе жыць!
Рукой дзяўчына ўмелай
На палатно кладзе эцюд
Яе тугога цела.
Яшчэ узор адзін, другі —
Зайграюць светацені,
І затрапечацца жыццё
Ў шаўковых нітак жмені.
Вясна жывою гамай фарб
Дзяўчыне ў вочы гляне,
І не павянуць васількі
На вышытым дыване!