Рым і Эляда заснулі ў палёце гадоў і стагоддзяў.
Мохам спавіты Акрополь, руінаю стаў Капітолі.
Мірна гандлююць алівай патомкі Гамэраў і Брутаў.
Мора нязьмерную гладзь прасьвярлілі наўсцяж браняносцы.
Дзень немінучага гневу, гадзіна вялікіх змаганьняў
Будуць грымець і чакаць сваіх срэбраструнных Гамэраў;
Толькі ня тых, што хрыпяць пра жалезабетонны Акропаль,
Ды барабанамі глушаць срыбрыстыя думкі і песьні.
Дзень неабдымнага гневу, грознай як сьмерць навальніцы
Можна пазнаць толькі ў песьні, нежнай, як майскае раньне.
Будзе і радасьць, і шчасьце! І гнеў буйнарадасны будзе…
Шкода, што Рым і Эляда заснулі ў тумане стагодзьдзяў.