Песьні, песьні! Даволі мяцежыць –
Ўспамінаць учарайшую быль.
Ваш нясьмелы напеў не абрэжа
Срэбракованых струн журбы.
Прамяністай вясеньняй парою
Пульхным лёдам пакрыта рака…
Бач – пад сіняй празрыстай карою
Захаваўся мяцежны шквал.
Песьні мілыя, буйныя песьні,
Нібы рокат сталёвы заводу –
Не настане вясна на прадвесьні,
Ў берагох не стрымаеш паводкі.
Прыдзе час – зноў паўстануць буры,
Дні бліскучыя мятнуцца ў вырай, -
Прыдзе радасьць,
Нежная, як гурыя,
Ў ваяўнічай постаці валькірыі…
Песьні, песьні!.. З вас сілы чэрпаць,
Як паўстане ўчарайшая быль…
Ад удараў ламаецца чэрап,
У сэрцы б'е барабан барацьбы.
Празьвіняць сталёвыя віхуры,
Заляскочуць уздоўж і ўшыр.
Прыдзе радасьць
Нежная, як гурыя,
Ваяўнічая, як буйная валькірыя.